Daha önce bu konuyu dile getirmiştim. 

Daha önce bu konuyu dile getirmiştim.  Son yıllarda yaşanan savaşlarla beraber soykırımlar sık sık gündeme geliyor. Türklere de soykırımlar uygulandı. İşte o son soykırım.

Bu gün,Ermenilerin Türk Milletine uyguladığı son Soykırımın yıl dönümü.

Çeyrek asır önce 26 Şubat 1992 tarihinde Türk Yurdu Hocalı'da masum,savunmasız,silahsız Türkler, Ermeniler tarafından soykırıma maruz kaldı.

Başka milletlere bu reva görülseydi. Yer gök yıkılır.

Salon toplantıları,mitingler düzenlenir ve Belgeseller gösterilirdi.

Devletin en yetkin ağızları bu günü matem günü ilan ederler ve ilk şehitliğe giderek çiçek koyarlardı.

Ülkenin en yetkin din adamları ,dini törenler düzenlerdi.

Bizde ,Görmez Efendi,gerçekten bu genositi görmüyor, emrindeki mabetlerde yetkililere talimat vererek Kuran okutturmuyor.

Ne acı ki bizde bunu dile getirecek politikacı da yok.

Yoksa, Hepimiz Ermeni'yiz şiarı içindeler mi?

Bilemiyoruz.

Tabii her 26 Şubat'ta bir de Aziz Dostum Mehmet İsmail aklıma gelir.

Onun dediği gibi;

" Bu kan yerde kalanda değil?"

 Mısrasında gösterdiği hedef ne zaman gerçekleşir, diye düşünürüm.

Yine ,onun mısrasıyla

" Benim Milletim, yaşama lezzetini kaybetti de

onun için mi bu vurdum duymazlık?

 Diyesim geliyor.

Ey Şehitler!

 Türk Milleti sizi kalbinin en mutena sarayına yerleştirdi.

Bu can, tende oldukça sizlerde yaşayacaksınız...

İntikamınız elbet bir gün alınacaktır.

Bu gün yakındır.

" Gök girsin, Kızıl çıksın!"