Yeni nesil bilmez ama eski nesilin hiç yanında ayırmadığı bir aksesuar gibiydi bez mendiller.
Yeni nesil bilmez ama eski nesilin hiç yanında ayırmadığı bir aksesuar gibiydi bez mendiller.
Geçenlerde, bir ortamda bu konu gündeme geldi.
Bir kültür de mazide kalmak üzere ,demekte ve hayıflanmakta... Ağlayan hanım arkadaşına ,erkekler böyle mendil verirdi...
Bu nezakette kalmadı demekte...
Bu arkadaşımıza bir katkı...
Ben ,o yok oldu dediğiniz kişilerden birisiyim. Cebimde her zaman iki mendil taşırım. Biri bana ait ,diğeri ihtiyaç anında kullanacağım mendil.
Bir olay...
Mendillerim eskimişti. Mendil almak istedim. Çanakkale' de birçok iş yerine gittim.
Hiç mendil satan yoktu.
Belki on iş yerine uğradım.
Tüm giyim mağazalarına sordum yok.
Nihayet, yine yok diyen bir iş yeri sahibi,
.... Mağazasında var olabilir,dedi.
Orada,dokuz tane buldum.
Sekiz tanesini aldım.
Bir tanesini de benim gibi soran birisi olur, diye bıraktım.
Siz ,sadece ağlayan kadına ,diye mesaj vermişsiniz... Ya oturacağı yer tozlu ise, o kadının oturacağı yere mendil konsa, bayan otursa,mendil sahibine nasıl bakar acaba!
Ben, her ikisine de şahit olmuş yaşamış birisiyim...
Hâlâ, geleneği devam ettiririm...
Ama sayımız yok denecek kadar azalmış...
Bize bunu anlatma fırsatı verdiğiniz için çok teşekkürler...
Bir soru...
Benim gibi mendil taşıyan kaç kişi kaldı acaba?
Bu bir kültür meselesiydi...
Hem kültürümüzün ne kadar yıprandığını da anlamış oluruz.
Bence, eski geleneklerimizi yaşatalım,derim.
Neyse...
