Ve aradan bir yıl geçti...
Ve aradan bir yıl geçti...
Durağın cennet olsun. Göz yaşlarımızla... Dua ile...
Bir Yiğit Öldü Diyeler...
Bundan elli yıl önce Çanakkale Taş Mektep'te, aynı sınıfta, Öğretmen Okulu'nda arkadaşlığımız başladı...Dün Uşak'ta ameliyat olduğu ana kadar sürdü... Yarım asırlık bir dostluk, kardeşlik dönemi...
Hiçbir zaman incinmedik... Hep tamamlayıcı olduk... Öğretmen okulu bize kardeşlikten de öte bir ruh vermiş oldu... Görüşmediğimiz anda bile bize bir alo kadar yakındı... Ben, seksen öncesi Kütahya'ya sürgün gittiğimde de, Süleyman Erkal Kardeşimle Gediz'e gittik, oradaki arkadaşlarımızı ziyaret etmiştik... Şefik Tural'ı köyünde bulamadık. Zafer Özçelik'i bulamadık. Ama, Temuçin'i bulduk... Uzun uzun sohbetler ettik... Babası da, sohbetlerimize katılmıştı... Meselemiz, insanımız mutlu olsun, cehalet bitsin, Türkiye güçlü olsun... Başka da bir derdimiz yoktu... Ben, onlarda misafir kaldım...
Biz, Anadolu'nun yağız yiğit delikanlıları, kızları birlikte Türk Ülkesi'ne hizmet etme iştiyakıyla çalıştık... Ben, Çanakkale SAVAŞLARI üzerine çalışırken Temuçin beni arayarak dedesinin de bir Çanakkale Gazisi olduğunu söylemişti... Hatta kendi el yazılarıyla savaş hatıraları da var, demişti... Bana, bir örneğini gönder, dedim... O da, gönderdi... Okudum... Bu hatıraları kitap olarak yayınlamak istediğimi söyledim. İzin verdiler ve Dedeleri "Ali Galip Yolüç'ün Hatıraları" nı yayınladım... Balkanların, Batı Trakya' nın zengin bir ailesinden kopup Birinci Dünya Savaşı 'na nasıl katıldığını, Çanakkale Cephesini, sonra Filistin, oradan esaret hayatı, esaretten kurtuluştan sonra İstiklal Savaşı' na katılışını yayınladım... Cumhuriyetin ilk yıllarında, Paşa'nın bir Yurt gezisinde, Altıntaş Köylülerine, "bir isteğiniz var mı?" sorusuna karşılık, onların "öğretmen isteriz" cevabını alır... , Paşa' nın ilk görevlendirdiği öğretmen de Ali Galip Yolüç'tü...
İşte, o yörede bir okul nasıl inşa edilir, nasıl öğretime başlar, o çok çileli bir dönemi de Ali Galip Yolüç anlatır...
İşte, öğretmen aileden yine öğretmenler çıkmış Temuçin de bunlardan birisiydi...
Milli meselelerde çok hassas bir arkadaşımızdı... Benim bir yazıma, Kalp Ameliyatına giderken bile yorum yazacak kadar milli duruşu vardı...
İşte şimdi aramızda değil...
Murat Dağı yöresi yiğit bir Türk'ü de bağrına aldı...
Durağı cennet olsun...
Göz yaşlarımızla...
Dua ile
Kardeşim! Biz ölene kadar sesin ve varlığın bizimle yaşayacak...
Önden giden Kardeşlerimiz Zafer, Faruk, Lütfü, Mehmet ve tüm kardeşlerimize de Allah'tan rahmet diliyorum...
Çanakkale Öğretmen Okulu Mezunları sizleri hiç unutmuyor, unutmayacak...
Önden gidenler...
Bizi de bekleyin...
Allah'tan geldik yine ona döneceğiz...
Allah rahmet eylesin...
