Birinci Dünya Savaşı'nda Şark Cephesi açılınca, Çepni Boyu mensuplarının yaşadığı köylerde, yirmi- kırk beş yaş arasındaki herkes askere alınır.
Birinci Dünya Savaşı'nda Şark Cephesi açılınca, Çepni Boyu mensuplarının yaşadığı köylerde, yirmi- kırk beş yaş arasındaki herkes askere alınır. Annemin Dedesi Recep de bu cepheye asker olarak gönderilir ve şehit düşer.
Geride Halil İbrahim adında bir oğlu kalır.
Sülalesi Meliklü'dür. Anneannem Emine de yine Çepni boyu mensubu bir ailedir ve onlardan da şehitler vardır... Hatta, çevrede var olan Ermeni ve Rum çetelerin artıklarını da Anneannemin dedeleri, amcaları temizler. Türk'ün namusunu korurlar...
Aradan yıllar geçer, annem dahil kardeşleri Merhume Hanife, Merhum Mehmet, Hava (Annem, o da bu gün hakkın rahmetine kavuştu ve Güzelyalı Köyü Mezarlığı'na defnettik), Merhum Recep, Elmas, Sabriye ve Kaptan Dayım olmak üzere yedi kardeştirler.
Şimdi geriye üç kardeş kalmış oldu...
Hepsi de çalışkan ve iyi insanlardı. Türk Milleti'ne mensubiyet duygularını şehit olan dedelerinin hikayelerini, geriye dönenlerin anlatmasıyla öğrenmiş oldular... Dönemlerinde, Anadolu'da yok denecek kadar okul vardı ve bu yüzden pek okuyamadılar. Sadece Kaptan Dayım okumuştu. Annem de ümmiydi...
Yetişmeleri, büyüklerin yanında gördükleri edep üzerindeydi.
Sonra, dedemin gurbete gitmesiyle onlara Anneannem bakmış oldu. Cumhuriyetin ilk yılları ve Paşa'nın son dönemlerinde doğdular.
Temiz, aile bağlarına bağlı dürüst insanlar...
Akrabaya, aileye ve çocuklara çok bağlılar.
Benim, ilk öğretmenliğe başladığım yıl olan 1974 yılında, Annemin benim arkamdan sevinç göz yaşları içinde ağlayarak yolcu etmesini hiç unutmam. Temiz, dürüst ve sevgi dolu bir kadındı... Yıllar geçti ve beyin üzerine hastalıkları gelişti...
Tedavisi için uğraştık. Sağlık sistemindeki bazı aksaklıkları güç bela aşarak. 11 Mayıs tarihinde geçirdiği beyin kanaması ve yüksek tansiyon sonucu bu gün, "Yedi Ağustos 2022 tarihi" nde kaybettik. Son dönemlerinde, bizi unutmayın ziyaretimize gelin, talepleri artmıştı. Biz de daha sık ziyaret ederek onunla daha çok vakit geçirmek için gayret ettik. Onun mutlu olacağı her şeyi yapmak için uğraştık.
Çünkü o, bizim var oluş sebebimizdi...
Bizi o yetiştirmişti.
Son günlerini de bizimle geçirmek istiyordu.
Biz de isteklerine cevap verdik. Hastahane'deki, serviste, yoğun bakımda, acil serviste ve Palyatif Bakım Bölümü'nde geçirdiğimiz günlerden sonra, evde bakım talep edildi. Biz de hastane şartlarını evde oluşturduk ve 27 Haziran' dan bu yana evde bakıyorduk. Başta Kardeşim Hayati olmak üzere, Atika ve Mahmut kardeşleriminde katkısıyla bakımını gerçekleştirdik. Bu dönem içinde, sağlık sistemimizin bazı aksaklıkların, iletişimsizliklerini, 1 Temmuz'da itibaren raporlu ilaçların Eczanelerce verilmesinin yasaklanması gibi olumsuzlukları yaşadık. Mükemmel bir sistem olmaya aday bir yapı olarak gördüğümüz Evde Bakım Birimi doktor, hemşire, sağlık görevlisi arkadaşların gayretlerini şahit olduk.
Mevzuatın yetersizliği, iletişim eksikliği gibi olumsuz olaylar da yaşadık. Sağlık sisteminin vatandaşa birinci sınıf muamele edecek şekilde yeniden planlanmasında fayda görmekteyim.
Bu konuda, bilgi almak isteyen yetkili olursa da severek bilgi verebiliriz.
Bu gün toprağa verdiğimiz Annem için, Çanakkale Belediyesi'ne, Güzelyalı Köyü Muhtarlığı'na, Diyanet teşkilatı görevlileri' ne, resmi uygulamalar için destek veren sağlık personeline, cenazemize katılan siyasi partilerimize, İl Genel Meclisi Başkanı Sayın Nejat Önder'e,Basın mensubu arkadaşlarımıza, babamın, benim, kardeşlerimin, oğlumun ve eşinin mesai arkadaşlarına Çanakkale Barosu'na, Annemin torunlarının mesai arkadaşlarına, Güzelyalı Köyü Muhtarı Elif Hanım ve köy halkı'na,akrabalarımıza, arkadaşlarımıza, dostlarımıza, uzaktan ve yakından gelerek bizim acımızı paylaşan herkese çok çok teşekkür ederim... Var olun...
Her geçen saat, acısını daha çok hissettiğim Anneme, Allah' tan rahmet dilerim. Durağı cennet olsun. Dua ile...
Ve biz ölene kadar sürecek olan bir yasın ilk günündeyim. Göz yaşlarımız dinmiyor. Allah'tan kimseye anne acısı yaşatmasın dileğimi iletirim.
Acımızı paylaşan tüm dostlarımıza binlerce teşekkür eder, sağlıklar dilerim...
Allah'a emanet olun...
Ben ve annem...
Şimdi o yok!
