Son zamanlarda değişik bölgelerde bazı ürünlere coğrafi işaret ve marka tescili alınmaktadır. Bu önemli marka tescillerini yaşatmak ve sürdürmek için butik üretim tesislerinin artırılması gerekmektedir.
Ezine peyniri ilk coğrafi işaret alan peynir çeşitlerinden biridir. Diyarbakır örgü peyniri, Edirne beyaz peyniri, Erzurum civil peyniri, Erzurum küflü civil peyniri (göğermiş peynir), Erzincan tulum peyniri, Ezine peyniri, Hellim, Kars kaşarı coğrafi işaret alan peynir çeşitleridir. Bu peynir çeşitlerinin yanında, tescil alabilecek çok sayıda peynir çeşidi bulunmaktadır. Çerkez peyniri, Manyas kelle peyniri gibi ürünler de potansiyel marka ürünleridir. Bu işaret almış ürünlerin aslına uygun bir şekilde işlenmesi ve pazarlanması ancak butik üretimlerle mümkündür.
Zeytin ve asma yetiştiği iklim ve toprağın özelliklerini eksiksiz sunan ürünlerdendir. Hatta bir bağın üzümü ile diğer bağın üzümü aynı çeşit olsa da tat ve aroma farkına sahip olmaktadır. Bunun yanında hangi ürün yetişirse yetişsin, özel lezzet ve tatları olan ürünlerin yetiştirildiği bölgelerimiz bulunmaktadır. Anadolu çok farklı iklim ve toprak özellikleriyle, dünya literatüründe ‘Küçük Asya’ olarak tanımlanmaktadır. Bayramiç, Salihli, İspir, Lamas, Gönen, Göle, Ödemiş, Giresun, Iğdır gibi yüzlerce farklı iklim özelliklerine sahip yöre bulunmaktadır. Toprak özelliklerindeki farklılıklar da buna eklenirse çeşitlilik daha da artmaktadır.
Zengin bir zeytin florasına sahip Türkiye’de sele ve salamura zeytin üretimi yerel tezgâhlarda gerçekleştirilmektedir. Semt pazarlarında köylü elinden satışlar oldukça yaygındır. Markalı ürün sayısı çok düşük düzeylerdedir. Çok fazla yatırım maliyeti olmayan bu üretim kolu, butik anlamda hemen bütün bölgelerde ciddi bir potansiyel olarak görünmektedir. Aynı zamanda, zeytinyağında da yöreye özgü değerler korunarak farklı tat ve aromalarda yüzlerce markalı yağ üretmek mümkündür.
Bursa, Çanakkale, Isparta, Erzincan, Malatya, Niğde gibi iller meyvecilikte, Adana, Mersin, Antalya, Antakya ve Muğla narenciye türlerinde, öne çıkan bölgelerdir. Meyve suyu, reçel, marmelat gibi sanayi ürünleri üretim bölgelerinden farklı coğrafyalarda işlenmekte ve tek tip ürünler elde edilmektedir. Bu bölgelerde de butik işletmeler vasıtasıyla çok daha fonksiyonel ürünler elde etme potansiyeli bulunmaktadır.
Butik üretimde önemli olan müşterinin aradığı lezzeti veya bulduğu damak zevkini, memnuniyeti korumaktır. Bunun için dikkat edilmesi gereken en önemli nokta, kapasiteyi hammaddeye göre belirlemek ve değiştirmemektir. Ürün niteliğinin bozulduğu yerde satışın düşmesi bir yana yaygın ürünlerle rekabet etme şansı da kalmamaktadır.
Özel ürünlerdeki fark, mevcut coğrafyanın hemen bütün özellikleriyle ortaya çıkmaktadır. Çanakkale’de yetişen domatesin salçasıyla, Bursa’da yetişen domatesin salçası aynı olmamaktadır.
Butik üretim pazarda farklı olmanın en önemli yollarındandır. Farklı olmak her zaman ilgiyi artırır. İlgi artışı değer yaratır. Bu değerin korunmasında üretim disiplini önem taşır.
Tekelleşen gıda sektörü, yöresel lezzet ve tatları adeta piyasadan kaldırmaktadır. Onlarca farklı değere sahip ham ürünlerden işlenmiş az sayıda ürün elde etmektedir. Tüketim alanlarında farklılıklar her geçen gün azalmaktadır. Butik üretim, yöreye özgü, özel tat ve aromaya sahip ürünler elde ederken, aynı zamanda kaybolmaya yüz tutmuş ürünleri de ticari hayata kazandırabilmektedir.
